Ergenlik döneminde aileler çocuklarının yaşadığı değişimlerden dolayı zaman zaman kaygılanır. Sevgi dolu çocuğunun yerine çoğu zaman öfkeli bir çocuğun gelmesi ne yapacağını bilemez hale getirir. Ancak bu dönemde yapılacak en iyi şey çocuğunuzdaki bu değişime ayak uydurmaktır.
- Bu dönemde fiziksel, duygusal değişimlerin yanında akademik kariyer de bir problem haline gelir. Birçok ebeveyn çocuğunun okul hayatı konusunda kaygı duyar. Çocuğu yönlendirmek, denetim altında tutmak çocuğunuzun baskı altında hissetmesine ve kaygı duymasına neden olabilir. Akademik sorumluluklar bireyin kendisine aittir. Bu yüzden bu süreçte yapılması gereken ihtiyaç doğrultusunda çocuğunuzu desteklemektir.
- Çocuğunuzla çatışmaya girmekten kaçının. Bunun yerine onun mahremiyetine, kişiliğine ve tarzına saygı duyduğunuzu gösterin.
- Çocuğunuzla onun geleceği hakkındaki düşünceleri üzerine sohbet edebilirsiniz. Destek beklediği durumlarda alacağı kararların artı ve eksiklerini öne çıkaracak şekilde yardımcı olabilirsiniz.
- Ailece verilecek kararlarda çocuğunuzun fikirlerini alabilir, fikirlerine değer verdiğinizi gösterebilirsiniz.
- Ergenlik döneminde sürekli eleştiren ebeveyn, çocuğun kendine duyduğu güvenin azalmasına sebep olur. Eleştirmek yerine çocuğunuzu destekleyebilirsiniz.
- İlgi alanlarını, arkadaşlarını ve yaptıkları seçimleri desteklediğini göstermek kendilerine olan güveni arttıracaktır.
- Karşı cins ile ilgili konularda bilinçlendirmek yararlı olacaktır.
- Bu dönemde çocuğunuzun arkadaşlarıyla daha çok vakit geçirmek istemesi, size olan bağlığının azalması sizden tamamen koptuğu, sizi sevmediği anlamına gelmez. Kimliklerinin oluşacağı, yetişkinliğe adım attıkları bu dönemde çocuğunuzun yanında olmak bu dönemi kolayca atlatmanıza yardımcı olacaktır.
- Ergenlik döneminde çocuğa değer veren, sevgisini gösteren, başarısını öven bir aile tutumu kendine güvenen, sorumluluk alabilen ve karar verebilen bireyler yetişmesini sağlar. Bunun yanında korkutma, ceza, şiddet çocukların kendilerini değersiz hissetmesine neden olacaktır.
- Bu dönemde çocuğunuza fazla özerklik tanımak ya da onu fazla sınırlandırmak istenmeyen sonuçlara yol açabilir. Ebeveynden ayrışmak isteyen birey ailesine mesafeli davranabilir. Kendi sınırlarının ihlal edildiğini düşünüp içedönük tepkiler verebilir ya da öfke patlamaları yaşayabilir. Çocuğunu kaybetmek istemeyen, ilişki kurmak isteyen aileler bu kaygıyla sınırları esnetebilir; çocuğuyla arkadaş olmaya çalışabilir. Ancak unutmayın ki çocuğunuz sizin arkadaşınız değildir. Çocuğunuzun arkadaşa değil; hata yaptığında arkasında olacak, onu destekleyecek, ona yol gösterecek, sınırlarını oluşturacak ebeveyne ihtiyaç duyar. Çocuğunuza net sınırlar koymak bu dönemde ilişkinizi güçlendirebilir. Hangi adımda neyle karşılaşacağını, hangi davranışın nasıl sonuçlanacağını bilmek çocuğunuzu güvende hissettirir.